Pomysł wykorzystywania metalowych puszek do przechowywania napojów wywodzi się z USA z czasów prohibicji. Po jej zakończeniu w 1933 r. Gottfried Krueger, piwowar niemieckiego pochodzenia jako pierwszy rozlał testowo swoje piwo do 2000 puszek wyprodukowanych przez firmę American Can Co. Firma ta prowadziła wówczas zaawansowane badania nad nowymi powłokami wewnętrznymi, które nie powodowałyby reakcji chemicznych w zetknięciu z napojem, zachowywały jego smak i były dostosowane do zawartego w piwie i innych napojach dwutlenku węgla. Do tej pory metalowe puszki służyły głównie do przechowywania mięsa i warzyw jako racji żywnościowych dla wojska. Po dokonaniu niewielkich poprawek firma American Can Co. opatentowała linię do rozlewu piwa pod nazwą Keglined i 24 stycznia 1935 r. trafiło do sprzedaży piwo Krueger's Cream Ale oraz Krueger's Fines Beer z browaru Gottfried Krueger Brewing Company w Newark. Piwo to rozlane zostało do puszki o pojemności 0,33 l wyprodukowanej z blachy. Ważyła ona 100 gramów czyli ok. 4 razy więcej niż nowoczesne puszki z aluminium. Na fotografii poniżej przykładowa puszka z tego okresu.. Niestety nie posiadam jej w swojej kolekcji...

W 1959 roku Ermal Cleon Fraze uzyskał w Urzędzie Patentowym USA patent (nr. 3.349.949) na wzór puszki, jaki znamy obecnie: z zawleczką (nazywaną kluczykiem) i nacięciem na wieczku ułatwiającym jej otwieranie. Na rynku cywilnym pierwsze napoje bezalkoholowe w takich puszkach - R.C. Cola i Diet-Rite Cola (obydwa wyprodukowane przez Royal Crown Cola) zaczęto sprzedawać w 1964 roku.

 Polskie puszki piwne

Pierwsze produkowane w Polsce piwo puszkowe pojawiło się na rynku w 1991 roku dzięki firmie Legpol rozlewającej w Okocimiu piwo. Inauguracja produkcji piwa w puszkach 0,33 litra miała miejsce 26.02.1991 roku, co zostało uwiecznione poprzez umieszczenie na denku pierwszej partii puszek napisu ,,INAUGURACJA 26.02.1991”. Krótko wcześniej piwa z Okocimia były rozlewane do puszek w Austrii. Następnie do sklepów trafiły puszki piwa z rozlewni RIC, która puszkowała piwa browaru w Szczecinie pod własnymi markami. W dalszej kolejności pojawiły się puszkowane piwa: Żywiec, Krakus, Tatra, Warka, Okocim Zagłoba oraz Łódzki Spezial Bier. Wymienione piwa produkowane były początkowo tylko w puszkach 0,33 litra, dopiero po kilku miesiącach trafiły do sklepów puszki o pojemności 0,5 litra.

foto: Wikipedia

Same puszki początkowo sprowadzane były na potrzeby polskich linii produkcyjnych z zagranicy. Jednak na wiosnę 1994 roku powstała Fabryka Puszek Napojowych Can-Pack w Brzesku, a kilka miesięcy później pod Radomskiem została otwarta fabryka Continental Can Poland należąca do niemieckiego koncernu Schmalbach-Lubeca. Od tego czasu przejęły one praktycznie cały polski rynek, a nawet większą część swojej produkcji przeznaczały na eksport.

Recykling i ekologia

Aluminiowe puszki w całości nadają się do ponownego przetworzenia i nie powinny trafiać na składowiska odpadów. Odzysk aluminium z puszek prowadzić można w nieskończoność, nie powodując utraty jakości; metalu. Recykling puszek aluminiowych, w stosunku do produkcji aluminium z boksytu, powoduje zmniejszenie ilości zanieczyszczeń powietrza aż o 95 proc., a zanieczyszczeń wody o 97 proc. Wymaga też o 95 proc. mniej energii elektrycznej. Oszczędza się w ten sposób również naturalne złoża rud - recykling 1 tony złomu aluminiowego pozwala oszczędzić 4 tony boksytu oraz równowartość energetyczną 700 kg ropy naftowej. Produkcja aluminium wtórnego jest o 60 proc. tańsza od produkcji z rudy.

 Źródło: Fundacja na Rzecz Odzysku Aluminiowych Puszek po Napojach RECAL

Aż 80 % całej energii zużytej na wyprodukowanie puszki piwa stanowi energia zużyta podczas produkcji samego opakowania. Pozostałe 20 % energii jest zużywane w procesie produkcji piwa wraz z jego rozlewem do puszki.

 Źródło: SABMiller